พระวินัยปิฎก มหาวิภังค์ เล่ม ๑ ภาค ๒ - หน้าที่ 452
มหาโจร ๕ จำพวก
ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย
มหาโจร ๕ จำพวกนี้ มีปรากฏอยู่ในโลก
มหาโจร ๕ จำพวกเป็นไฉน.
ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย
มหาโจร บางคน ในโลกนี้
ย่อมปรารถนาอย่างนี้ว่า
เมื่อไรหนอ
เราจักเป็นผู้อันบุรุษร้อยหนึ่ง หรือ พันหนึ่งแวดล้อม
แล้วท่องเที่ยวไปในคามนิคมและราชธานี
เบียดเบียนเอง ให้ผู้อื่นเบียดเบียน
ตัดเอง ให้ผู้อื่นตัด
เผาผลาญเอง ให้ผู้อื่นเผาผลาญ
สมัยต่อมา
เขาเป็นผู้อันบุรุษร้อยหนึ่ง หรือพันหนึ่ง แวดล้อม
แล้วเที่ยวไปในตามนิคมและราชธานี
เบียดเบียนเอง ให้ผู้อื่นเบียดเบียน
ตัดเอง ให้ผู้อื่นตัด
เผาผลาญเอง ให้ผู้อื่นเผาผลาญฉันใด
ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย
ภิกษุผู้เลวทรามบางรูปในธรรมวินัยนี้
ก็ฉันนั้นเหมือนกันแล
ย่อมปรารถนาอย่างนี้ว่า
เมื่อไรหนอ
เราจึงจักเป็นผู้อันภิกษุร้อยหนึ่ง หรือพันหนึ่งแวดล้อม
แล้วเที่ยวจาริกไปในคามนิคมและราชธานี
อันคฤหัสถ์และบรรพชิต
สักการะ เคารพ นับถือ บูชา ยำเกรง
ได้จีวร บิณฑบาต เสนาสนะ และคิลานปัจจัยเภสัชบริขาร
สมัยต่อมา
เธอเป็นผู้อันภิกษุร้อยหนึ่ง หรือพันหนึ่งแวดล้อม
แล้วเที่ยวจาริกไปในตามนิคมและราชธานี
อันคฤหัสถ์และบรรพชิต
สักการะ เคารพ นับถือ บูชา ยำเกรงแล้ว ได้จีวร บิณฑบาต เสนาสนะ
และคิลานปัจจัย เภสัชบริขารทั้งหลาย
ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย
นี้เป็นมหาโจรจำพวกที่ ๑ มีปรากฏอยู่ในโลก.
๒. ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย อีกข้อหนึ่ง
ภิกษุผู้เลวทรามบางรูป ในธรรมวินัยนี้
เล่าเรียนธรรมวินัย อันตถาคตประกาศแล้ว
ย่อมยกตนขึ้น
ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย
นี้เป็นมหาโจรจำพวกที่ ๒ มีปรากฏอยู่ในโลก.
๓. ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย อีกข้อหนึ่ง
ภิกษุผู้เลวทรามบางรูปในธรรมวินัยนี้
ย่อม ตาม กำจัด เพื่อนพรหมจารี ผู้หมดจด ผู้ประพฤติพรหมจรรย์อันบริสุทธิ์
อยู่ด้วยธรรมอันเป็นข้าศึกแก่พรหมจรรย์ อันหามูลมิได้
ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย
นี้เป็นมหาโจรจำพวกที่ ๓ มีปรากฏอยู่ในโลก.
๔. ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย อีกข้อหนึ่ง
ภิกษุผู้เลวทราม บางรูปในธรรมวินัยนี้
ย่อมสงเคราะห์ เกลี้ยกล่อมคฤหัสถ์ ทั้งหลาย ด้วยครุภัณฑ์
ครุบริขารของสงฆ์ คือ
อาราม พื้นที่อาราม
วิหาร พื้นที่วิหาร
เตียง ตั่ง ฟูก หมอน
หม้อโลหะ อ่างโลหะ
กระถางโลหะ กระทะโลหะ
มีด ขวาน ผึ่ง จอบ
สว่าน เถาวัลย์ ไม้ไผ่
หญ้ามุงกระต่าย หญ้าปล้อง
หญ้าสามัญ ดินเหนียว
เครื่องไม้ เครื่องดิน
ดูก่อนภิกษุทั้งหาลาย
นี้เป็นมหาโจรจำพวกที่ ๔ มีปรากฏอยู่ในโลก.
๕. ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย ภิกษุผู้กล่าวอวดอุตริมนุสธรรม
อันไม่มีอยู่ อันไม่เป็นจริง นี้จัดเป็นยอดมหาโจร
ในโลกพร้อมทั้งเทวโลก มารโลก พรหมโลก
ในหมู่สัตว์พร้อมทั้งสมณะ พราหมณ์ เทวดา และมนุษย์
ข้อนั้นเพราะเหตุไร
เพราะภิกษุนั้น ฉันก้อนข้าวของชาวแว่นแคว้น
ด้วยอาการแห่งคนขโมย.
นิคมคาถา
ภิกษุใด ประกาศตนอันมีอยู่โดยอาการอื่น ด้วยอาการอย่างอื่น
โภชนะนั้น อันภิกษุนั้น ฉันแล้ว ด้วยอาการแห่งคนขโมย
ดุจ พรานนก ลวงจับนก ฉะนั้น
ภิกษุผู้เลวทรามเป็นอันมาก
มีผ้ากาสาวะพันคอ
มีธรรมทรามไม่สำรวมแล้ว
ภิกษุผู้เลวทรามเหล่านั้นย่อมเข้าถึงซึ่งนรก
เพราะกรรมทั้งหลายที่เลวทราม
ภิกษุผู้ทุศีล ผู้ไม่สำรวมแล้ว
บริโภคก้อนเหล็กแดงดังเปลวไฟ ประเสริฐกว่า
การฉันก้อนข้าวของชาวรัฏฐะ จะประเสริฐอะไร.