เล่ม47หน้า187
ชื่อว่า การเห็นสมณะทั้งหลายการเข้าไปหาทั้งหมดเป็นต้นนั้น
ท่านกล่าวว่า ทัสสนะ (การเห็น) เพราะไม่ได้แสดงสิ่งที่ต่ำช้า
ข้อนี้พึงทราบว่าเป็นมงคล เพราะเหตุไร เพราะมีอุปการะมาก และ
พระผู้มีพระภาคเจ้าตรัสไว้ว่า
ภิกษุทั้งหลาย เรากล่าวเเม้การเห็นว่ามีอุปการะมากแก่ภิกษุทั้งหลายเหล่านั้น
ดังนี้เป็นอาทิ
เพราะกุลบุตรที่ปรารถนาประโยชน์ เห็นภิกษุทั้งหลายผู้ทรงศีล มาถึงประตูเรือน
ถ้าหากว่าไทยธรรมมีอยู่ ก็พึงต้อนรับด้วยไทยธรรม ตามกำลัง
ถ้าหากว่าไทยธรรมไม่มี ก็พึงไหว้ด้วยเบญจางคประดิษฐ์
เมื่อการไหว้ด้วยเบญจางคประดิษฐ์นั้นไม่สำเร็จ (ไหว้ไม่สะดวก) ก็พึงประคองอัญชลีนมัสการ
แม้เมื่อการประคองอัญชลีนมัสการนั้นไม่สำเร็จ ก็พึงนั่งมองด้วยจิตที่เลื่อมใส
ด้วยนัยน์ตาทั้งสอง ที่ประกอบด้วยความรัก
เพราะว่าด้วยบุญที่มีการมองดูอย่างนี้เป็นมูลเหตุ
โรคนัยน์ตาก็ดี
โทษก็ดี
ฝ้าก็ดี
ไฝก็ดี
ย่อมไม่มีตลอดพันชาติเป็นอเนก
พระสุตตันตปิฎก ขุททกนิกาย สุตตนิบาต เล่ม ๑ ภาค ๖ - หน้าที่ 188
เขามีจักษุที่แจ่มใส ประกอบด้วยสิริ มีวรรณะ ๕ เช่น กับด้วยหน้าต่างแก้วมณีที่เปิดไว้ในวิมานแก้ว
เป็นผู้มีปกติได้สมบัติทุกอย่าง ทั้งในเทวโลก ทั้งในมนุษยโลกประมาณสิ้นแสนกัป