สวัสดีครับทีมงานวัดสามแยก
พอดีได้อ่านกระทู้ก่อนหน้าว่าสามารถฝากคำถามถึงอาจารย์ได้ผ่านทางทีมงานในกระดานนี้
อยากฝากถามว่า...
"...ผมเคยบวชเมื่อสิบปีที่แล้ว บวชตามประเพณี ขณะนั้นผมอยากสูบบุหรี่มาก
บังเอิญผมได้เจอกับยาเส้นและกระดาษวางทิ้งไว้ที่โคนเสาโดยที่กุฏินั้นไม่มีผู้อยู่อาศัยแล้ว
ด้วยความที่ไม่รู้พระวินัย และสำคัญว่าเจ้าของเขาสละแล้ว จึงถือวิสาสะมวนยาเส้นมาสูบเสียหนึ่งมวน
จากวันนั้นก็ไม่ได้กระทำอีก บวชเพียงเดือนนึงได้สึกออกมา
หลังจากนั้นมาเป็นฆราวาสได้มีจิตใจใฝ่ศึกษาทางธรรมมากขึ้นจากอานิสงฆ์การบวชคราวนั้น
ทำให้รู้สึกผิดต่อการกระทำนั้นแต่ไม่อาจวินิจฉัยตัดสินได้ด้วยปัญญาตนเอง
อยากทราบว่าการกระทำนั้นของผมผิดถึงขั้นปาราชิกหรือไม่ และพอจะมีวิธีการแก้ไขอย่างไรไหมครับ
หากอนาคตได้บวชอีกครั้งผมควรทำอย่างไรครับ เพื่อการก้าวหน้าทางปฏิบัติในภายภาคหน้า ขอบคุณครับ"...
ปล. จากที่ได้ค้นคว้าจากหนังสือ "อริยวินัย" (http://watnapp.com/media/book/a1.pdf) บอกว่าองค์แห่งอาบัติปาราชิกต้องครบ 5
องคแห่งอาบัติ ๑. เป็นของผู้อื่นเป็นชาติมนุษย์หวงแหนอยู่ ๒. สำคัญรู้ว่า เป็นของผู้อื่นหวงอยู่ ๓. ของนั้นราคา
บาทหนึ่งหรือราคากว่าบาทหนึ่งขึ้นไป ๔. จิตเป็นขโมย ๕. ลักได้ด้วยอวหาร (อาการที่ถือว่าเป็นลักทรัพย์) อย่างใด
อยางหนึ่งพร้อมด้วยองค์ ๕ น้ี้จึงเป็นปาราชิก (บพพสิกขาวรรณา หนา้ ๑๒๔).
ปล.2 คำถามที่อาจารย์เมตตาตอบผมสามารถหาดูหาฟังได้ทางไหนครับ